همان روال بهینه سازی که می تواند مشکل فروشنده دوره گرد را حل کند می تواند برای سوار شدن به هواپیما نیز اعمال شود. بلیط هواپیما  بر اساس نتایج آن، من یک روش بهینه سوار شدن را پیشنهاد کرده ام. در این روش که اغلب روش استفن نامیده می شود، مسافران مجاور در صف دو ردیف جدا از یکدیگر می نشینند. موج اول مسافران به ترتیب 30A، 28A، 26A، 24A و غیره خواهد بود که از عقب شروع می شود. (برای یک هواپیمای معمولی 12 موج وجود دارد، یکی برای هر صندلی در یک ردیف و برای ردیف های زوج و فرد.)

در تست های میدانی ، این روش از روش های دیگر بهتر عمل کرده است. در آزمایشی با 72 مسافر، تقریباً دو برابر سریع‌تر از سوار شدن بلیط هواپیما شیراز به تهران به جلو یا در بلوک‌های چرخشی از ردیف‌ها بود، روش‌هایی که معمولاً در صنعت استفاده می‌شوند. این 20 تا 30 درصد سریع‌تر از روش‌های بهینه‌سازی شده‌تر از سوار شدن به هواپیما مانند سوار شدن تصادفی بود، زمانی که افراد بدون توجه به محل قرارگیری صندلی‌هایشان سوار می‌شوند. همچنین پنجره های سوار شدن به راهرو میانی را شکست داد. روش من حتی از استاندارد طلایی صنعت صندلی های باز، که توسط خطوط هوایی Southwest استفاده می شود، بهتر عمل کرد. آن وقت است که مسافران اصلاً صندلی تعیین شده ندارند.